امام حسین علیه السلام از نگاه قرآن و اهل بیت
امام حسین (ع) انسان کامل و تجلی آیات قرآن است . آیات متعددی همچون آیه ی مباهله؛ آیه ی تطهیر؛ آیه ی مودت؛ سوره ی هل اتی؛ آیه ی اولی الامرو….بدون شک درشأن او و دیگر اهل بیت(ع) است. سوره ی مبارکه فجر نیز به دلیل وجود آیه ی ” یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی” به سوره امام حسین (ع شهرت یافته) است. از طرف دیگر حرکت و نهضت او کاملا منطبق بر آیات قرآن است.
همچنین عظمت شخصیت و نهضت امام حسین (ع) در احادیث و روایات پیامبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین از زوایای متعددی منعکس شده است.حضرت فاطمه زهرا(ع) فرمود:به هنگام تولد حسین(ع)، پدرم رسول خدا(ص) بر من وارد شد. من فرزندم را در پارچهای زرد رنگ پیچیده، به دست حضرت دادم پیامبر پارچه را به دور انداخته و فرزندم را درون پارچه سفیدی پیچیده، سپس فرمود:ای فاطمه، او را بگیر! او امام و پسر امام و پدر نه امام است، از صلب او امامان پاک به دنیا میآیند که نهمین آنان قائم آنهاست.( آیتالله محسن امین، فی رحاب ائمه اهل البیت، ج 3، ص 101)
از آنجا که قرآن کریم این کتاب نجات بخش الهی بعد از پیامبر به دست امویان و عوامل آنها مطابق میل و منافعشان تفسیر میشد؛ امام حسین(ع) رسالت احیای قرآن را با پیام بلند عاشورا آغاز کرد أینبار قرآن از حنجره امام حسین(ع) تلاوت شد و رسوم جاهلیت را در هم شکست و خفقان جامعه آن روز مسلمانان را از بین برد و ایشان را از خواب غفلت بیدار کرد. خود ایشان درباره احیاگری قرآن میفرماید:«شما را به زنده ساختن آیات قرآن و از میان بردن بدعتها فرا میخوانم، اگر دعوت مرا بپذیرید، به راه راست و هدایت خواهید رسید.»( ابوالقاسم حالت، کلمات قصار امام حسین(ع)، ص 75)